Samorząd uczniowski działający w ZSGH uczcił pamięć pomordowanych w Katyniu. Młodzież przygotowała recytację wierszy i prezentację.
https://www.facebook.com/zsghgdansk/videos/159562946019049/
Po agresji z 17 września 1939 r. do sowieckiej niewoli trafiło ponad 200 tys. polskich żołnierzy. Szeregowych w większości zwolniono, oficerów zamknięto w obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie.
Wiosną 1940 r., wykonując uchwałę Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 r., sowiecka policja polityczna – NKWD – wymordowała blisko 22 tys. obywateli Rzeczypospolitej. Było wśród nich 14,5 tys. jeńców wojennych – oficerów i policjantów – z obozów w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz 7,3 tys. więźniów aresztowanych w okupowanej przez Związek Sowiecki wschodniej części Polski.
Oficerów z obozu kozielskiego rozstrzelano w Katyniu, jeńców ze Starobielska – w Charkowie, natomiast policjantów z Ostaszkowa – w Kalininie. Kolejne egzekucje przeprowadzono w więzieniach w Mińsku, Kijowie, Charkowie i Chersoniu. Władze ZSRS postanowiły zgładzić tysiące bezbronnych Polaków, ponieważ nie ulegli oni prowadzonej wobec nich propagandzie i pozostali patriotami, gotowymi walczyć z sowieckim okupantem o wolną Ojczyznę.
Sowieci uśmiercili polską elitę wojskową, społeczną i polityczną. Informacja o ich zbrodni została rozpowszechniona w kwietniu 1943 r., gdy Niemcy poinformowali o odkryciu grobów w Katyniu. Zdaniem niezależnych ekspertów i grupy Polaków, która przebywała na miejscu za zgodą władz emigracyjnych, nie ulegało wątpliwości, że za mord odpowiada Związek Sowiecki.
W interesie Niemców było nagłośnienie sowieckiej zbrodni i wykorzystanie jej propagandowo. Sowieci z kolei podejmowali próby sfałszowania prawdy o Katyniu. Temu służył m.in. prace tzw. komisji Burdenki. Przez długie powojenne lata Kreml, a także komuniści w Polsce, ukrywali fakty. Cenzura blokowała wszelkie próby wskazania sprawców, represjonowano osoby głoszące prawdę o Katyniu.
Żródło IPN.
